Peul en Van Essen verzamelden de gegevens van 1400 patiënten uit zestig Europese ziekenhuizen die met een bloeding onder het hersenvlies waren gediagnosticeerd. In sommige ziekenhuizen is een spoedoperatie de standaardbehandeling. In andere kiezen artsen voor een ’conservatieve’ benadering: wel goed volgen hoe de bloeding zich ontwikkelt, maar niet meteen opereren. Het maken van zo’n ’luikje’ is immers óók een ingrijpende behandeling.

(Tekst gaat door onder filmpje)

De grote angst van de artsen is dat een bloeding leidt tot hoge druk op de hersenen. Die kunnen daardoor permanent beschadigd raken. In sommige gevallen dreigen patiënten na een klap of een val aan zo’n hoge druk te overlijden. Patiënten die ouder zijn dan 65 jaar hebben ook meer profijt van een operatie dan van afwachten. Dan vinden Peul en Van Essen direct ingrijpen wel gerechtvaardigd. Maar in de meeste andere gevallen zijn de kansen op overleven en herstel bij beide behandelingen na zes maanden gelijk. Ze publiceerden hun uitkomsten in het Amerikaanse wetenschappelijke tijdschrift The Lancet Neurology.

Onderzoek doen naar bloedingen onder het hersenvlies is niet gemakkelijk. De gevolgen van een gesprongen bloedvat verschillen erg. Sommige patiënten ervaren alleen wat hoofdpijn, zijn verward of misselijk of hebben tijdelijk een zwakte in been of arm. Maar Peul en Van Essen beschrijven ook (een kleine minderheid van) gevallen waarin pupillen niet meer reageren op lichtimpulsen. Deze patiënten zijn feitelijk ten dode opgeschreven, een operatie is zinloos. Over het geheel genomen is de prognose voor patiënten met zo’n bloeding niet heel goed.