Beenwarmers, fluorescerend roze kledingstukken, kanten handschoentjes. Sommige bezoeksters hebben voor het concert van de Dolly Dots blijkbaar nog even de zolder afgestruind. Moeiteloos wanen ze zich weer het tienermeisje, dat ze eind jaren 70, begin jaren 80 waren.

Dat ze dat inmiddels niet meer zijn, telt vanavond niet. Al wrijft Angela Groothuizen, een van de vijf nog levende Dolly Dots, het er nog wel even in. ,,We hebben jullie zien opgroeien; van hysterische tienermeisjes tot vrouwen in de overgang.’’

(Tekst gaat door onder de foto.)

Zelfspot kan de Dolly Dots niet worden ontzegd. Ze nemen zichzelf niet altijd even serieus, benoemen ook hun eigen ouder worden en de daarbij behorende kwaaltjes. Maar bovenal zetten ze nog een verrassend goede show neer. De vijfkoppige band onder leiding van toetsenist Sven Figee legt een stevig fundament onder de lange stoet van hits.

’She’s a liar’, ’Leila’, ’Do wah diddy diddy’, ze komen allemaal voorbij en worden woord voor woord meegezongen. Bijvoorbeeld door de uit Leiden afkomstige zussen Sandra Thelen en Marina Wagner-Thelen. ,,Heerlijk om mee te blèren met al die liedjes’’, zeggen ze in de pauze. ,,We hebben de Dolly Dots nooit eerder live gezien. Toen dit concert aangekondigd werd, dachten we: daar moeten wij bij zijn voordat ze definitief stoppen.’’

Een van de weinige mannen in het publiek is een verstokte fan uit Waddinxveen, die niet met zijn naam in de krant wil. Hij heeft zich uitgedost met een glitterjasje en een broek met wijde pijpen. ,,Ik heb de Dolly Dots vaker zien optreden. De sfeer is altijd geweldig.’’ Zijn doel vanavond is om met de vijf Dots op de foto te gaan. ,,Zou jij dat niet voor mij kunnen regelen?’’

De Dolly Dots was in de jaren 80 ongeveer de enige meidengroep die niet door onderlinge ruzies uit elkaar viel. Nog altijd stralen de zangeressen op het podium uit dat ze vriendinnen voor het leven zijn. Ze pakken tijdens de show ook allemaal hun momentje om iets persoonlijks te vertellen, want net als bij hun fans in de zaal ging hun leven ook niet altijd over rozen. Esther Overbeek vertelt over de hersenbloeding die haar in 2005 trof. ,,Ik zag Elvis staan, maar die zei: jij hebt hier nog niets te zoeken. Daarom ben ik er nog steeds.’’ Een groot applaus valt haar ten deel.

(Tekst gaat door onder de foto.)

Angela Groothuizen maakt het publiek deelgenoot van haar recente relatieperikelen en Angéla Kramers vertelt over haar inmiddels 26-jarige zoon met het syndroom van Down. Het is alsof een dierbare vriendin haar hart uitstort, maar in dit geval luisteren 800 fans meelevend mee. De gesprekjes geven de andere Dots even de gelegenheid om even uit te puffen.

Het twee uur durende concert vraagt uiteraard veel energie van de dames, die inmiddels allemaal de zestig gepasseerd zijn. Aan hun inzet is dat niet te merken. Ze geven zich volledig in de show. Oké, misschien zijn de danspasjes niet altijd meer even strak en gelijktijdig als veertig jaar geleden, maar wat zou dat? Muzikaal staat de show nog als een huis. Toch werken de Dolly Dots langzaam naar het einde toe. Op 14 december sluiten ze hun carrière af met een concert in de Ziggo Dome.