In maart 2020 zat u waarschijnlijk net zoals half Nederland voor de televisie toen premier Rutte bekend maakte dat het land min of meer op slot ging. Wat was uw eerste reactie op dat nieuws?

,,Het was niet direct duidelijk of wij nou open mochten blijven. Het was mijn grootste angst: als ik dichtmoet, wat moet ik dan met alle spullen? Wij werken met een voorraad, wij kopen levende beesten in en verwerken dat. Al zouden we maar één week of tien dagen dicht zijn, dan zouden we alsnog opgescheept zitten met een enorme onverkoopbare voorraad. Dat was mijn eerste zorg, buiten de zorgen over hoe het met de wereld gaat en wat we over ons heen krijgen. Al vrij snel bleek dat wij gelukkig onder de cruciale winkels en sectoren vielen. Dat was een pak van mijn hart.”

Maar het openblijven was niet erg eenvoudig, lijkt mij. Opeens moesten er spatschermen en looproutes komen?

,,We werden daar vrij goed mee geholpen door de landelijke overkoepelende vereniging voor keurslagers. Ze gaven ons de juiste informatie en tools om open te blijven. Eenvoudig was het niet, maar je wist wel waar je aan toe was. Dat hielp zeker.”

Uw klanten moesten zich aan allerlei regels houden: afstand bewaren en later mondkapjes dragen. Hadden u en uw medewerkers het idee dat jullie ‘politieagent’ moesten spelen voor jullie klanten?

,,Uiteindelijk vond ik het meevallen. De meeste mensen snapten het vrij snel. Aan het begin hadden sommige klanten wel iets tegen het dragen van mondkapjes, maar bij ons verliep dat vrij soepel.”

En hoe was dat voor uw personeel, ze waren ongetwijfeld erg blij dat er überhaupt nog werk was?

,,Ze waren erg dankbaar dat we nog open waren, ondanks de beperkende omstandigheden. We hebben er onderling goede afspraken over gemaakt. Het was niet altijd mogelijk om anderhalve meter afstand te houden, omdat je met tien man achter een toonbank werkt en om elkaar heen moet draaien. Uiteindelijk hebben we vrij snel handschoenen en later ook mondkapjes geïntroduceerd voor het personeel. Omdat we op de werkvloer veel bij elkaar stonden, heb ik de werknemers wel gevraagd om buiten het werk hun sociale contacten te beperken om het aantal besmettingen op de werkvloer en thuis tot een minimum te beperken.”

Hoe was het met de klandizie? Als u als eén van de weinigen open mag blijven, neemt het aantal klanten dan toe? Opeens werden de winkels die nog wél open waren gezien als ‘uitjes’ door de thuiszittende burger.

,,Mensen gaan niet echt winkelen in een slager. Onze klanten komen echt om iets te kopen. Toen de horeca dicht ging, zochten mensen toch iets om het thuis gezellig te maken. Daar zijn wij wel goed in. We hebben altijd al grotere stukken vlees verkocht. Zeker in de zomer was daar veel vraag naar, dan kochten mensen een grote nieuwe barbecue. Daar hebben we wel een klein beetje op ingespeeld. Het assortiment hadden we toch al in huis.”

Schrijf je in voor de gratis AlphenCC nieuwsbrief en mis nooit meer nieuwtjes uit Alphen aan den Rijn

Waren er momenten waarop u ’s avonds in bed lag en maalde over de toekomst van uw bedrijf?

,,Wat met name het probleem was, was dat we niet wisten of konden weten hoe het verliep. Wat gebeurt er hierna? Wat gebeurt er nog meer? Het zijn allemaal vragen die door je hoofd spoken, maar waar je geen antwoord op hebt. Je weet niet of je morgen nog al je personeel hebt. Het was een onzekere tijd. Omzettechnisch ging het goed, zeker in de weekenden hebben we wat geplust. Maar je weet niet hoelang alles duurt. Je kan niet heel makkelijk daarop participeren. Ik durfde niet iemand aan te nemen. Soms ging ’s ochtends de telefoon en dan had je twee of drie werknemers die positief waren getest op het virus. Normaal gesproken komt iemand met een griepje of een snotneus gewoon werken. Dat frustreert het werkproces.”

Heeft de situatie ook geleid tot creatief ondernemen of creatieve oplossingen verzinnen voor problemen die plots ontstaan?

,,Omdat je heel kort moet schakelen pak je dingen heel snel op. We hebben een aantal klanten die het spannend vonden om te komen winkelen, ze waren bang voor besmettingen. Heel snel hebben we bedacht dat we bestellingen gingen bezorgen, ondanks dat we gewoon open mochten blijven. We zijn een bezorgrondje op gaan zetten. Onze webshop is uitgebreid, waardoor mensen makkelijker online konden bestellen. Die bestellingen zijn we gaan bezorgen, zonder bezorgkosten en minimale besteding per bestelling. Op vaste dagen in de week zijn we bezorgrondes gaan rijden. Dat werd erg gewaardeerd. Je wil je klanten blijven bedienen. Het was een stukje klantenbinding. Ik zag het ook een beetje als onze sociale plicht.”

Zijn er lessen die u uit de lessen getrokken hebt, over uw bedrijf en uw medewerkers?

,,In principe moet je zorgen dat alles elke dag tiptop in orde is, want je weet niet hoe de dag van morgen eruitziet. Er zijn niet echt dingen die we heel anders zijn gaan doen dan voorheen. Uiteindelijk zie je nu dat het meeste terugkeert naar het normaal van vóór corona.”

Nu de pandemie achter ons ligt, is er een enorme krapte op de arbeidsmarkt. Heeft u daar ook last van? Krijgt u het rooster gevuld?

,,We krijgen het redelijk voor elkaar. We hebben niemand hoeven ontslaan in de crisis zelf. We hebben door kunnen draaien met hetzelfde, vaste team. We hebben veel mensen die al jarenlang bij ons werken. Die vertrekken niet zomaar. Ik heb een dame rondlopen die ik 25 jaar geleden heb aangenomen, ze werkt er nog steeds. Van dat soort types, mensen die al 15 of 20 jaar in dienst zijn, heb ik er veel. Die gaan niet zomaar weg.”

Onderaan de streep, ziet u en uw onderneming als een winnaar of verliezer van de crisis?

,,Zijn er überhaupt winnaars van de crisis? Natuurlijk, we zijn er nog, we hebben ’t best goed gedaan. Maar als je ziet wat voor een zorg en organisatie het vergt om open te blijven, dan weet ik niet of ik direct gelukkiger ben geworden van de situatie, op persoonlijk én zakelijk vlak. Bedrijfsmatig is het een hoop gedoe en geregel. We hebben een leuke omzet gedraaid, maar je hebt ook gewoon een hele boel (horeca)klanten niet kunnen bedienen. De cateringklussen zijn allemaal weggevallen, sommige van die klussen hebben we drie of vier keer moeten verzetten en zijn uiteindelijk nooit doorgegaan. Dat voelt niet goed. Dat is niet prettig. We gaan zien wat de toekomst brengt. Als je overall kijkt, dan vind ik niet dat ik gewonnen heb.”

In de serie De winnaars en verliezers van de coronacrisis maakt Alphen CC de balans op: hoe kijken ondernemers terug op de crisis, en wat hebben ze ervan geleerd? Heeft u tips of wil u reageren? Stuur een e-mail aan r.de.quay@mediahuis.nl.

Deze serie is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de Kwaliteitsimpuls Zuid-Hollandse Journalistiek.

Lees ook: ’De sluiting van Bar Amsterdam leverde eigenaar Walter Straver een conflict op met Heineken. Nu moet hij ’de jeugd leren uitgaan’’