Rolstoeltennister Lizzy de Greef (18) mag hoogstwaarschijnlijk meedoen aan de US Open: ’Alleen in New York geweest voor vakantie’ | Hé Alphenaar, wat doe je daar?
Lizzy de Greef kroonde zich eerder dit jaar tot jeugdwereldkampioen.© Eigen foto
Lizzy de Greef (18): ,,Ik ben net terug uit Sardinië, waar ik twee roltennistoernooien heb gespeeld. Tijdens het eerste toernooi gaf ik mezelf wel een kans om ver te komen, gezien het deelnemersveld. Maar ik had nog nooit een ITF-toernooi gewonnen. Toch is het me uiteindelijk wel gelukt.’’
,,Het toernooi erna won ik weer. Dit keer met een sterker deelnemersveld. In de finale speelde ik tegen een Française, de nummer achttien van de wereld. Ik dacht: ’dit wordt wel een lastige opgave’. Maar ik speelde vrijuit, had niets te verliezen. Normaal gesproken speel ik soms te afwachtend, ik wil dan geen fouten maken. Juist dan leg je het af tegen sterkere tegenstanders. Nee, ik durfde veel meer, haalde alles uit de kast en nam risico. Ik kende geen druk en won.
Voor iedereen was het een grote verrassing. Voor mij opent het deuren. Vorig jaar speelde ik nog bij de junioren, nu maak ik de overstap naar de senioren. Begin dit jaar deed ik al mee aan seniorentoernooien, maar toen verloor ik iedere keer net aan. Hoewel ik wel goed speelde. Met deze resultaten laat ik zien dat ik de volgende stap kan maken.
Ik ben op dit moment flink aan het trainen voor de volgende toernooien. Vooral in Amstelveen op het nationale tenniscentrum en het gravel bij de tennisvereniging in Koudekerk aan den Rijn. Bij Nieuwe Sloot, de vereniging waar ik tenniste, hebben ze alleen maar hardcourtbanen.
De eerstvolgende toernooien staan eind deze maand op de planning, in België. In augustus speel ik dan nog twee toernooien in Roemenië. Omdat ik nummer één van de wereld ben bij de junioren, mag ik hoogstwaarschijnlijk ook meedoen aan de US Open in september. Daar wordt een rolstoeltennistoernooi gehouden voor junioren. Ik ben alleen in New York geweest voor vakantie, maar voor een toernooi nog nooit. Zelfs nog nooit buiten Europa. Dat zal een ervaring zijn.
Op den duur heb ik de ambitie om mee te doen aan een grandslamtoernooi voor senioren. Het is alleen lastig om er tussen te komen. Dan moet je echt in de top-12 staan. Dat is iets voor latere zorg. Hoeveel jaar het gaat duren voordat ik er sta? Dat is moeilijk in te schatten. Hoe hoger je op de wereldranglijst komt, des te moeilijker het wordt. Je treft toch steeds sterkere tegenstanders. Ik geef mezelf de tijd.
En mocht het rolstoeltennis niets worden, dan kan ik altijd nog studeren. Ik volg nu naast het tennis een online cursus Engels. Een opleiding voor vier jaar om toch in het ritme te blijven van leren. Het is lekker vrijblijvend. Maar natuurlijk ligt dde focus vooral op tennis.’’