Biopartner 5 is meer dan een gesloten doos voor biotech bedrijven. Zo vindt het eerste concert plaats in de ruime foyer die om zijn vele glas aan meerdere zijden ’de kas’ wordt genoemd. Veel meer dan de bijna vijftig luisteraars kunnen niet zitten rond de zes percussionisten van het Mallet Collective. ’Timber’, de compositie van Michael Gordon voor slagwerk op houten blokken, vergt ook wat uithoudingsvermogen van het publiek. Meer dan vijftig minuten naar een in de minimalistische traditie langzaam verschuivende accenten luisteren is door de beperkte variatie in timbre geen sinecure.

Het eerste deel van ’Timber’ bestaat uit gestaag aanzwellende en afnemende dynamische interacties die door hun verwijzing naar de natuur een hypnotiserend effect hebben. Het bijzondere van de percussionisten met verschillend gestemde blokken in een kring is dat het geluid ook een extra ruimtelijke dimensie krijgt. Pas na drie kwartier beginnen er syncopen bij te komen die na korte tijd zelf weer verschuiven tot ze weer verdwijnen of even weer terugkeren. Naarmate het einde nadert, verdwijnen die door de mens gemaakte spanningsvelden om weer een natuurlijke balans te suggereren. Het einde is niet alleen bevrijdend voor de luisteraars, de musici lijken ook opgetogen na de noeste, geconcentreerde arbeid.

Aart Strootman, componist en gitarist, de programmeur van de nieuwe editie, laat in een korte uitleg bij de aanvang ontvallen dat hij van de gelegenheid mooi gebruik heeft gemaakt door ook iets van zijn werk laten uitvoeren. De Australische cellist Alistair Sung en het IJslands-Amsterdamse Dúplum Duo spelen twee maal tegelijkertijd in afzonderlijke kleine zalen, zodat ze de lengte van hun optredens op elkaar af moeten stemmen. In het geval van Sung in ’de shop’ betekent het dat hij twee in plaats van de geplande drie composities speelt. ’Cadenza’ van Enrico Ferri, begin twintig is hij nog, verwijst in zijn heterogeniteit naar verschillende tradities tegelijk en reserveert ook nog ruimte voor improvisatie. Een stuk uitgerijpter en rustiger klinkt ’Sawtooth’ van Morris Kliphuis dat in de eerste opzet kennelijk een stuk recalcitranter had moeten klinken. De expressiviteit van Sung krijgt ook meer ruimte voor ontwikkeling. Ook hier speelt improvisatie een grote rol waarbij opgenomen en live loops extra kaders scheppen.

Dúplum Duo van vocaliste Björk Níelsdóttir en altvioliste Þóra Margrét Sveinsdóttir schurkt met zijn ingetogen en verfijnde spel in ’de view’ tegen de folk aan. Eerst met ’Parasite’ van hun bekende landgenote Sóley, daarna het driedelige ’Flowers of Evil’ van Strootman naar de gedichten van Baudelaire. Alles in het Engels, maar echt makkelijk verstaanbaar is het niet. De elegante uitvoering laat echter geen twijfel bestaan over de zwaarmoedigheid van deze inspiratiebron. De doorstart van het festival belooft veel.

Concert: Wavelength festival met werken van Michael Gordon, Enrico Ferri, Morris Kliphuis, Aart Strootman en Sóley. Gehoord: 15/10, Biopartner 5, Oegstgeest.