Nog steeds is uw euro door de bank genomen elf procent minder waard dan een jaar geleden. En is maar de vraag of het einde van het wegsmelten van de waarde van het geld in zicht is. Want op de aanhoudende prijsstijgingen volgen loonstijgingen waardoor zich een klassieke loon-prijsspiraal aftekent. Kijk alleen maar naar de enorme stijgingen die een aantal pensioenfondsen heeft aangekondigd.

Hoe welkom ook bij de pensioengerechtigden, het gaat niet helpen bij het terugdringen van de inflatie. De meeste economen zijn het er namelijk over eens dat de geldontwaarding alleen maar structureel beteugeld kan worden als er een harde recessie wordt geforceerd. Oftewel we moeten allemaal de broekriem aanhalen.

Ondertussen is het fenomeen inflatie voor politici ter linkerzijde en hun broeders bij de vakbeweging aanleiding om het nivelleringswapen van stal te halen.

Het lijkt op het eerste gezicht zo rechtvaardig. De laagste inkomens het meest compenseren voor de gevolgen van de prijsstijgingen. Toch is het ten diepste niet oké. Zeker in een land als Nederland waar de inkomensverschillen toch al beperkt zijn, heeft het nog verder verkleinen van de afstand tussen de lage en middeninkomens desastreuze gevolgen.

De middengroepen zijn het robuuste fundament onder de economie. Het is deze groep die net iets meer kan doen dan het hoofd boven water houden, waardoor de winkelstraten toch nog vollopen en de horeca gevuld blijft.

Met kleinere verschillen verdampen de prikkels op ambitie en de motivatie om een stap harder te zetten om verder te komen in het leven. Want waarom zou je dat doen, als je er toch nauwelijks iets mee opschiet?

Zeker in het huidige tijdsgewricht met exploderende prijzen, leidt nivelleren tot onvrede. Hardwerkende mensen met een modaal inkomen zien hun portemonnee steeds leger worden en krijgen het gevoel dat ze in de steek gelaten worden. Daar ligt een kiem voor maatschappelijke onrust die niet te onderschatten is.

Kortom, nivelleren is in tegenstelling tot wat oud-PvdA-voorzitter Hans Spekman ooit beweerde, géén feest. Zeker niet in tijden van inflatie, want dan is het dubbel zuur.

Volg Jan-Kees Emmer ook op Twitter: @jkmr