Nanja Pol duikt de keuken in om een potje degelijke, Hollandse kost te koken | Column

Etenschapper Nanja Pol is een uit de klei getrokken West-Fries, maar is in de Sawa geworteld.

Nog een paar nachtjes slapen en dan is de kop van 2023 er af . Geen Dry January voor mij deze keer. En ook geen Blue Monday. Ik doop deze gehele, matige, eerste maand om in ’Blue January’.

Zeiknatte, regenachtige dagen schreeuwen om een borrel met een troostsnack.

Om mijn neerslachtige gemoederen een boost te geven neem ik een verlate nieuwjaarsduik in de digitale oceaan van de reiswereld. Kijk, hier word ik nou heel erg enthousiast van. Ik open alle top tien lijstjes van hotspots, places to be en must go’s van Bali. Mijn sombere buien verdwijnen op slag als sneeuw voor de zon.

Over enkele weken mogen we weer, drie jaar later dan gepland. Ik ga voor de achtste keer terug naar mijn roots, mijn moeders moederland en mijn vaders lievelingseiland. Daar waar zij op hun gelukkigst waren en ik ook.

Ik verheug me nu al op de klamme warmte, de schattige mensen en bovenal: het heerlijke eten.

Van een eenvoudig bordje nasi van de lokale warung tot een high end gastronomisch diner in een sterrenrestaurant, je kunt daar alle kanten op. Letterlijk, want we crossen met de scooter het hele eiland over en komen op plekjes waar de navigatie verstek laat gaan en we ouderwets mogen vertrouwen op de intuïtie van mij en mijn reisgenoot. Met kneuterig gekibbel over en weer tot gevolg, maar dat boeit niet!

De komende weken doe ik het in mijn kouwe kikkervaderland nog even met herinneringen aan voorgaande reizen en ’plaatjes kijken’ op internet. Ik ga braaf van en naar mijn werk met een broodtrommeltje en een bakje yoghurt die ik met gepaste tegenzin soldaat maak in mijn lunchpauzes.

Thuis trek ik mijn werkkloffie uit en duik mijn keuken in om een potje degelijke, Hollandse kost te koken en betrap mezelf erop dat ik daar eigenlijk ook wel weer plezier in heb. Piepers jassen, ballen draaien, mijn alledaagse kleine frustraties wegstampen. Natuurlijk maak ik iets meer eten dan goed voor me is. Met als excuus dat noeste arbeid hongerig maakt. Ik ben voornemens om een prakkie over te houden voor de volgende dag. Boerenkoolslimheid.

Recept

Bitterballen van boerenkoolstamppot met rookworst

Nodig voor een West-Friese boerenborrelplank: 300 gr boerenkool van de vorige dag; 80 gr rookworst, in kleine blokjes; 30 gr roomboter; een bordje bloem; 2 losgeklopte eiwitten; 1 bordje paneermeel; zonnebloemolie om in te frituren.

Aan de bak! Bak de rookworst in een klontje roomboter lekker krokant in een klein koekenpannetje. Laat afkoelen en meng door de koude boerenkool. Schep met een ijsschep hoopjes van circa 20-25 gram boerenkoolstamppot. Draai er stevige bolletjes van. Rol deze stuk voor stuk 1 x door de bloem; Haal ze vervolgens 1 x door het eiwit. Rol ze daarna 1 x door het paneermeel. Daarna weer1 x door het eiwit. En als laatste nog 1 x door het paneermeel. Laat ze 2 uur opstijven in de koelkast voordat je ze gaat bakken. Frituur de boerenkoolbitterballen in een diepe braadpan, wok of friteuse op 180 graden in 5 minuten goudbruin en laat ze uitlekken op een bord met keukenpapier. Serveer ze met een lik scherpe mosterd.

Iets erbij? Schenk er een Beerenburger Schermer kruidenbitter 33% bij. Daar zitten zoveel hartverwarmende kruiden in met vast wel een paar opbeurende die je Blue January na één slok al doen vergeten!

Meer nieuws uit Opinie-Column

Net Binnen

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.