Van een twee-onder-een-kap in Krommenie verhuisden Joyce en Dirkjan naar de volledig tot woning omgebouwde kerk in Midwoud. De woning heeft een open woonkamer met aan de ene kant een zithoek met grote gele bank, aan de andere kant een open keuken.

Het ronde blauwgekleurde glas-in-loodraam vormt het middelpunt van de woning met daaronder een lange bartafel waar genoeg gasten aan kunnen schuiven. In het glas-in-loodraam staan planeten en de dierenriem afgebeeld. Er hangt ook een gouden engel, een verwijzing naar de achternaam van het stel. Met een knipoog zijn Dirk Jan en Joyce ’twee engelen in de kerk’.

Dat Joyce en Dirk Jan vielen voor de kerk, heeft ook met hun werk te maken. Joyce werkt voor de gemeenten Bergen, Uitgeest, Castricum en Heiloo (BUCH) en is projectleider op het gebied van nieuwbouw. Dirkjan is directeur van een bouwbedrijf. Beiden hebben ze oog voor bijzondere bouwprojecten.

Joyce: „Vanuit Krommenie wilden we meer de rust opzoeken, het werd daar steeds drukker met verkeer. Toen zochten we noordelijker van de Zaanstreek.”

Dirkjan: „We hadden de kerk al een tijdje op het oog op Funda. Ik heb ooit eens gezegd dat ik in een kerk wilde wonen. We zijn er een aantal keer langsgereden en hebben het ook een paar keer weer uit ons hoofd gezet. Uiteindelijk hebben we toch een bezichtiging aangevraagd en werden we bij binnenkomst op slag verliefd. Dat het duurzaam was gebouwd, gaf de doorslag.”

Toen Joyce en Dirkjan erin trokken, moesten ze wel even wennen. Waar ze in hun vorige huis precies de spullen kwijt konden, hadden ze hier veel meer ruimte. Met behulp van een stylist hebben ze met meubels en kleuren meer warmte in de kerkwoning gebracht.

De kerk uit 1867 was in 1984 afgebrand. Daarna is in 1987 het huidige gebouw teruggebouwd, in kleinere boerderij-achtige vorm. De kerktoren is buiten nog steeds te zien en is met balken aan de rest van het gebouw verbonden. Na 1987 heeft het nog een tijd als kerk gediend, tot 2016.

De begraafplaats ligt nog achter de voormalige kerk en wordt door de gemeente onderhouden.

Ook staat er een herdenkingsmonument aan de kant van de begraafplaats, een propeller van een Amerikaans vliegtuig dat in de Tweede Wereldoorlog in een veld in Midwoud naar beneden was gestort. Bij het monument wordt ieder jaar op 4 mei een herdenking gehouden. „Er hangt een bijzondere sfeer in de woning, beseffende wat er in deze ruimte allemaal heeft plaatsgevonden”, vertelt Joyce. „In de kerk zijn mensen getrouwd, er zijn begrafenissen gehouden en mensen gingen hier elke zondag naar de dienst.”

In de omgeving van Midwoud hebben steeds minder kerken nog deze ’kerkfunctie’. Veel kerken krijgen een andere invulling, zoals een bed & breakfast of theater.

Toch zien de dorpsbewoners de kerk in Midwoud nog altijd als ’hun kerk’. Dat de kerk nu een woonhuis is geworden, kunnen ze volgens Joyce en Dirk Jan alleen maar waarderen. Dirk Jan: „We kenden hier niemand, maar toen we hier kwamen wonen werden we heel hartelijk ontvangen. Die West-Friese mentaliteit is eigenlijk heel warm en prettig.” Joyce: „We hebben oud en nieuw hier in het nieuwe huis gevierd met alle buren. Ons huis staat altijd open voor gezelligheid.”