Het was niet de vraag óf Feyenoord kampioen zou worden, maar wanneer. Leuk voor alle Feyenoordfans dat ze thuis in De Kuip het grote feest konden vieren. Feyenoord heeft het geweldig gedaan en mag zich natuurlijk de terechte landskampioen noemen.

Ik vond dít als speler, en nu als coach bij Amsterdam, de leukste fase van de competitie. Het is normaal gesproken lekker weer, al valt dat dit voorjaar een beetje tegen. De spanningen lopen op en het gaat elke week echt ergens om. Welk team kan het beste met die druk omgaan?

In totaal speelde ik met Laren vijftien keer de play-offs, waarvan vier finales. Ik won er geen één. Inmiddels doet dat geen pijn meer, maar dat heeft wel even geduurd. In 2012 hadden we het team om kampioen mee te worden. In de reguliere competitie eindigden we dik bovenaan.

Maar in de finale van de play-offs tegen Den Bosch ging het mis, voor de zoveelste keer. Een week later wonnen we wel de Europacup ten koste van datzelfde Den Bosch, maar dat was slechts een doekje voor het bloeden. In dameshockey draait het om die landstitel.

Tijdens play-offs gebéúrt er iets. Je zag het afgelopen week bij Hurley en Pinoké. Hurley speelde voor het eerst in de geschiedenis play-offs en ook voor Pinoké is het pas de tweede keer. De supporters stonden rijen dik om het veld om hun teams naar een overwinning te schreeuwen. Uit- en thuispubliek door elkaar, gemoedelijk met een biertje in de hand, stond er wel paar duizend man langs de lijn.

Wat ik ook altijd lekker vond, was het ritme van die finalewedstrijden. Spelen, herstellen, de volgende dag weer bij elkaar komen om te bespreken en video te bekijken. Nog een paar puntjes op de i om de corners te perfectioneren. Potjes ’jong tegen oud’ op doel rammen en dan mag je alweer aantreden voor de volgende wedstrijd.

Tijdens finales staat er veel meer spanning op en gebeuren er gekke dingen. Spelers haken af met pijntjes, onder druk lukt ineens de corner niet meer of de shoot-outs gaan volledig mis. Vanuit een onbevangen rol kan juist opeens alles lukken en er zijn teams die uitblinken in het spelen van finales en altijd op het juiste moment toeslaan.

Pas toen de spanning er in 2019 een beetje af ging, lukte het mij eindelijk een keer om landskampioen te worden. Maar dan wel met mijn veteranenteam van Amsterdam...