Irene knipt altijd het haar van haar buurvrouw. In ruil daarvoor hield de buurman haar tuin bij. Inmiddels is Irene naar een flat verhuisd en heeft ze dus geen tuin meer. Maar de (inmiddels oud-) buurvrouw ziet de gratis knipbeurten als vriendendienst en rekent erop dat Irene haar blijft knippen. Hoe moet ze hiermee verder?

Irene (32): „Vanaf de dag dat mijn vriend en ik naast B. en haar man kwamen wonen, hadden we goed contact. Bij mooi weer kwamen ze bij ons langs voor een barbecue en bij belangrijke voetbalwedstrijden zaten we met zijn vieren voor de televisie. En toen er een schutting tussen onze tuinen moest komen, hebben onze mannen die samen geplaatst.

Omdat ik kapster ben, was het min of meer vanzelfsprekend dat ik buurvrouw B. hielp met haar kapsel. Iedere maand even knippen en vaak even kleuren en föhnen. Dat deed ik altijd gratis. Eerlijk gezegd voelde ik me min of meer verplicht om dat voor niks te doen omdat haar man vaak onbetaalde klusjes in onze tuin deed. Zo knipte hij altijd de heg en hield hij de struiken en de plantjes bij. Dat was welkome hulp, want mijn vriend en ik hebben geen groene vingers en we zien amper het verschil tussen een sierplant en onkruid.

Nu zijn we zes jaar verder en is mijn relatie voorbij. Een half jaar geleden heb ik mijn vriend vaarwel gezegd en ben ik naar een appartement verhuisd, een paar straten verderop. Omdat de buren me als goede vriendin beschouwen, hielpen ze me met verhuizen. Daarna kwam de buurman ook met zijn gereedschapskist langs om lampen op te hangen en sloot hij de wasmachine aan. Als dank heb ik hem - en zijn vrouw – getrakteerd op een etentje. Ook houdt hij nog altijd de tuin van mijn ex bij, dus ik moet hem ontzettend dankbaar zijn.

Intussen komt zijn vrouw nog iedere maand bij me langs voor een knipbeurt. Dan maak ik daar serieus werk van, maar bij vertrek vraagt ze me nooit of ze me iets is verschuldigd. Ze bedankt me dan vriendelijk, maar maakt nooit aanstalten om te betalen. Aan de ene kant vind ik het fijn dat ze me kennelijk nog altijd als vriendin beschouwt, maar de andere kant is dat ze gewoon een afspraak met me maakt en op mijn dienstverlening rekent. De spullen die ik gebruik krijg ik ook niet voor niks en als ik de tijd die ze van me vergt aan een gewone klant zou besteden, had ik geld verdiend. En die centen kan ik eerlijk gezegd goed gebruiken.

Gisteren belde ze me om een nieuwe afspraak te maken. Mijn moeder zegt dat ik er dan over moet beginnen en haar gewoon moet zeggen dat ze voortaan moet betalen. Maar dat vind ik moeilijk. Ten eerste is het ondankbaar omdat haar man me zo heeft geholpen toen ik hem nodig had. Ten tweede vind ik het lastig omdat ze me als haar vertrouweling ziet. En er komt nóg iets bij: ik ben bang dat haar man dan stopt met zijn gratis hovenierswerk in de tuin van mijn ex. En dan krijg ik dat weer van mijn ex op mijn brood. Hoe kom ik uit deze situatie?”