De scheldwoorden zijn weer niet van de lucht. Klimaat-dramaqueen, stikstofdrammer, en een van de ergste: deugmens. Je mag toch hopen dat iedereen zijn kinderen opvoedt om geen eikel te zijn, geen AZ-hooligan met bivakmuts op. Je hoopt dat je kind gelukkig en gezond opgroeit, iemand wordt die iedereen in zijn waarde laat. Iemand die deugt, en liever niet een kind dat niet wil deugen.

Dat is niet alle ouders gelukt: als een schimmel in de hoek van het plafond komen de Nederlanders die misschien te dom zijn om te poepen, maar nog net genoeg hersens hebben om een Twitter-account aan te maken op het nieuws af. Is er iemand die iets zegt wat ze niet leuk vinden? Schelden. ’Deugmens’. Wij zijn namelijk nuchtere Hollanders, dus we sluiten het liefst onze ogen en oren voor de werkelijkheid. En iedereen die iets anders vindt, moet zijn mond houden.

Je kunt niet iedereen tevreden houden, en ontevredenen hebben heel terecht ook een stem. Alleen klinkt die stem veel te hard in het publieke debat. De reden: ze hebben een eigen omroep, die ironisch genoeg ’Ongehoord Nederland’ heet, maar die veel te veel aandacht krijgt; en die omroep vertelt ontevredenen dat hun ontevredenheid de schuld is van iemand anders - van ’links’, of van ’woke’, of van asielzoekers, of van nazaten van slaven, of van natuurbeschermers, of van het RIVM, of van noem maar op. Dat is de bevolking voorliegen. Bangmakerij, boosmakerij en ophitserij. En dat verspreidt zich via sociale media razendsnel.

Gerrit Hiemstra laat zien wat de impact van het handelen van de mens op het klimaat is. Zodat iedereen dat zou moeten kunnen begrijpen. Maar nee hoor: hu, eng, dus bah. En als je me vertelt hoe ik erover moet denken, daar houd ik niet van, dus ben je een deugmens.

Deugmensen zouden dit graag in een goed onderling gesprek willen oplossen. Maar dat kan natuurlijk niet. Met een schimmel in de hoek van het plafond kun je geen goed gesprek voeren.