Stomverbaasd keek de Japanners toe. Nadat ze van de eerste verbazing waren bekomen, begonnen sommigen vrolijk mee te klappen. Ik vroeg me af wat er in hun hoofden omging. Waren ze onder de indruk omdat de dans precies leek op de yosakoidansen die ze uit eigen ervaring kennen? Of juist sprakeloos vanwege de ehh... ongebruikelijke boerenklompeninterpretatie van die orandajin? Wij Nederlanders vinden het al snel leuk als buitenlanders een paar woordjes Nederlands blijken te spreken; vinden Japanners dat ook?
Terug op de redactie zocht ik op Youtube een paar yosakoidansen op. Ik vond ze sterk lijken op linedance, met teensokken en kimono’s in plaats van gilets en cowboylaarzen.
’Raiden’ is de Japanse uitspraak van Leiden. Het wordt geschreven met twee karakters, die ook staan voor ’donder’ en ’bliksem’ - onweer dus. Japanners zijn beleefd, dus wat ze er echt van vonden, weet ik niet. Eén ding weet ik wel: de groep deed haar naam eer aan. De uitvoering was in alle opzichten overdonderend.
